تو کجایی ای نگارا؟ به کجا صدا تو جویم؟
لە کتێبی:
دیوان صافی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
سافی هیرانی (1873-1942)
1 خولەک
357 بینین
تو کجایی ای نگارا؟ به کجا صدا تو جویم؟
تو که در میان جانی، ز کسان چرا تو جویم؟
دل زار و چشم گریان به رهت نهان گشتند
مگر از سر دو زلفت که به زیر پات جویم
چو نسیم صبح آهم به همه گلزار گردید
بگو ای گل وفادار ز کدام جا تو جویم؟
دل من میان چاه زنخش شده است محبوس
مگر از دو تار زلفت سبب نجات جویم
بت من تو خود کجایی؟ که ببینمت به جایی
که ز بخت بی نصیبم مگر از خدا تو جویم
چو نهال زندگانی شده خشک در فراقت
مگر از قد نخیلت ثمر حیات و جویم
ز غم تو ای نگارا شب عمر من سیه شد
مه نوحیات صافیناسناوی ئەدەبی مگر از وفات و جویم