چه شکر گویمت ای خالق زمين و سما
لە کتێبی:
دیوان صافی (اشعار فارسی)
بەرهەمی:
سافی هیرانی (1873-1942)
1 خولەک
492 بینین
چه شکر گویمت ای خالق زمين و سما
چه حمد جویمت ای رازق همه اشیا
لسان نطق ندارد بیان تعریفت
کمال و فهم چه یارا رسند هر مأوا
زبان ز وصف بیانت همی شود ابكم
فکر ز بکر صفاتت رسد به او سودا
الهی حرمت ذاتت که واجبست وجود
به مفخر همه مرسل به زمرهٔ خلفا
ز روی رحم تو صافیناسناوی ئەدەبی به مصطفی بخشای
که تو رحیم و او شافع است روز جزا