گفتار در نطق حضرت الوهیت پناهی ﷻ
لە کتێبی:
کۆمەڵەی شیعری فەقێ قادری هەمەوەند
بەرهەمی:
فەقێ قادری هەمەوەند (1830-1890)
1 خولەک
227 بینین
مەیۆ یەک نیدا جە حەزرەت ڕەب
ئەی عیباد جە من هەنی کەن تەڵەب
عەرزشان ئێدەن خەجاڵەت باریم،
مەر جە ئێد خاستەر چ تەڵەب داریم؟!
زات یەگانە بە سەوت قودرەت
سادیر مەکۆ ئەمر بە ئەهل جەننەت
کێ بی جە دونیا مەحەلل ئیشکال
هەم جە ئەو کەسان ئێوە کەن سوئال
ئەوسا عولەما ماوەران بە یاد،
تەریق سوئال جێش مەکەن گوشاد
عولەما ماچان جە دار دونیا
حەق وەعدەش بەخشان بە ئیعتای لیقا
تەڵەب کەن جە زات حەییی «ذوالجلالعەرەبی»
ئیحسان مەکەرۆ تەجەللای جەمال
ئەوسا هەر کەسێ مەیۆ بە دوعا:
وەعد تۆ حەققەن، بنمانە لیقا
حەق بە لوتف وێش مەنمانۆ جەمال
نە زەوق جەمال شەوق مەیۆ بە حاڵ
وەی تەور شەوق عیشق مەیۆ بە خورۆش
زائیقەی جەننەت مەکەن فەرامۆش
یەک هەفتە جە شەوق کول مەبان حەیران،
یەوم هەشتەمین مەبان نیگەران
خۆلاسە نە زەرف هەر هەفتە یەک ڕۆز
عالەم بە جەمال حەق مەبان فەیرۆز
نە جای زیافەت جەمالەن ئینعام
عالەم نە سوروور جەمال شادکام