dû ḧesen îbnî ’elî şuhretyan taqafe

le paş ’erzî îḧtîram, ẍyabaًErebî îxlasî cenabtanim buwe, çunke made û şewket û çîşmetî ecdadî tom dîwe û me’nî asarî xeyrîyey bapîrişt le se’dîye dîqqetim kirduwe. ewqaf û mizgewt û xeyratî da’îmî merḧûmî paşa numayane. zor xoşḧałim ke zanîwme lew gułzare gułî wicûdî êwe baqî û serdare. «bina’ً’ilîhErebî» le eserî xerafat laberî xom bo yadgar nusxeyekim teqdîm kird ezanim ke cenabtan têgeyştûy pêgeyştûn û çend şî’rîşim kirde řefîqî kebaynî ḧeqîqetim kirduwe, bo êwe qetre bederyaye wekû le axrî şî’rekan gutûme le sed newed û noy nuqsane. em řicay xusûsîyem le xizmetda ewendeye ne ’erîzekem be’erîzey teleb binase û ne kitêbeke le zîmnî hîç metlebêka teqdîm kirawe û be umêdî hîç ca’îze û mukafat nenêrrawe. řica ekem ke ewîş her be meḧebbet û yadgarî qubûłî bifermûn. bêxud ke teşrîfî le xidmetdaye ezanê û şarezaye ta ’umirim geyştuwete em weqte şî’ir firoşîm nekirduwe û êweş her way bizanin begim.