dir ’işq ḧiqîq
Li pirtûka:
Komele Şîrî Feqê Qadirî Hemewend
Berhema:
Feqê Qadrî Hemewend (1830-1890)
4 Xulek
588 Dîtin
řawî ce řawî senden řîwayet
ce zennûn mîsir neqłen ḧîkayet
ew qutib eyyam salîk îrşad
medfûnen zatiş ne şehir beẍdad
ce sedir meḧfel ce xaneqay wêş
meşẍûł bî be zîkir mu’îzey piř nêş
dił ne tecellay ’erş řeḧmanî
ce meqam ’îşq kerd řewzexwanî
fermaş: çun kerdim îradey ḧîcaz
perê ḧeremeyn qesdim kerd aẍaz
esbab terîq çun bî muheyya
pey tewaf beyt řahî bîm ne řa
dimay ’erefe ne şehir mîna
hem zebîḧ û hem řecim îblîs bî eda
ce «bît alḧiramErebî» tewaf bî tekmîl
dîm ne ḧucrey bab yek xestey zelîl
seyr kerdim ce beyn ew şexis bîmar
keşif eḧwałş wenem bî îcbar
meges ne dewrey dîdeş bîyen kû
çenî her nefes mewano: «ya hûErebî»
nîştim ce balîn ew merd bîmar
megesan ne dewr dîdeş kerdim tar
’eyneyn şehla naka kerd guşad
wat: ya hû ce dest kê kerûn feryad
fa’îl zennûnen ya ce muḧeřřîk
ne çêş bî meges ce min bîn terîk
watim: zahîren min bîm be fa’îl
bełkî be sewab yezdan bam na’îl
ew watiş: ḧezret eyyûb nebî
çun bî be ’îlley «swab mistulîErebî»
eyyam medîd mecrûḧ bîmar
ne zeximş her kirim meřêza be war
ce nařezay ḧeq mekerdiş endêş
«miḧfuzaًErebî» ew kirim menya be cay wêş
mewatiş ey kirim ce bab yezdan
ce goşt û xûnim řizq be ew ’etan
eger ce zexim biřêzo be xak
bê çare ne tab cû’ mebo hîlak
ab dîdey min perê megesan
řezzaq ’alem kerdenş ’eyan
qebûłim nîyen ey merd meẍfûr
henî megesan ce min kerî dûr
persam: namit çêş? esiłit to ce kûn?
fermaş: esił û îsim, řesim min ce «hûErebî» n
er esił û îsim mepirsî ce «hûErebî» ?
mer ewsa exbar me’lûm bo ce tû
watim: min hêman neyawam bew ca
tełeb kem exbar ce zat «alilhErebî»
fermaş: leb xuşk min be ḧacet ar
ce zat me’bûd meşnewî exbar
dest ce ban dest çun kerdim qyam
řast kerdim be ḧeq zencîrey îfham
’erz kerdim nyaz be «rib al’izةErebî»
xuşkîy lebanş kerdim be ḧacet
’erz kerdim ya řebib her toy agadar
beyan ker hem esił hem îsim bîmar
naga yek hatîf bedił kerd nîga
bexşa leza’îz be cem’ e’za
emirş kerd: zennûn! aga ber ne kar
sadiq ’îşqen ew merd bîmar
îsim û řesmişan neyca mesbûqen
sîřiř ’aşiqan ce lay me’şûqen
newdima bîmar ferma hey zennûn!
bawer cam ab bê sebir û sikûn
hefit sałen temam nefis ne şîtaben
her an û zeman arezûş aben
ce bîm me’şûq danay yegane
kerdenim men’iş ce ab û dane
îste çun we’dey wesiłim nezdîken
baz ne arezûy ab ne teḧrîken
sa min perê ab gêłam be şîtab
awerdim perêş yek tas piř ab
seyr kerdim bîmar ce dar dunya
kerdenş řîḧlet pey mułk ’uqba
ne ẍusił û tekfîn perê îmdadî
lwam ta şexsê kerdim îmdadî
amam pey meyît bardarîm ne ca
dîm ẍa’îben ne’iş ew «wilî alilhErebî»
herçend ce xełqan kerdim îstîfsar
hîç kes cew meyît nebî xeberdar
nagah yek hatîf ẍeybî kerd xîtab
fermaş pey meyît meker îztîrab
şehîd ’îşqen ew merd ’aşiq
şehîdan be ẍesił û kefen çi layq
pey merd ’aşiq hîç meker telaş
koh me’şûqen meqam me’waş
ma hem ce sayey ew şexis medfûn
dû def’e şad bîm be sewt bêçûn
«derwêşNasnava edebî» yeqînen sefîney ḧeqîq
nîyen mafewqiş cey beḧir ’emîq