ḧikayt mird ryayî «ke» miqdimey micaz ast
Li pirtûka:
Komele Şîrî Feqê Qadirî Hemewend
Berhema:
Feqê Qadrî Hemewend (1830-1890)
4 Xulek
536 Dîtin
neqłen ce řawîy zemaney eyyam
yek merd metîn walî bî ne şam
saḧêb řutbey text tac û nigîn bî
’ediłş be eḧkam şer’ mubîn bî
nazîr ewqaf newca merẍûben
serf warîdat ce ew meḧsûben
walî pey ewqaf weytewr da destûr
her sałe yek merd sałḧ bo me’mûr
şay’ey ferman şî ne goş ’am
yek merd ’eyyar kerd xeyał xam
watiş mepoşûn xerqey řyayî
mekerûn qyam pey parsayî
her şew ne mescîd mekerûn teqwa
zîkir û tehlîlem pir sewt û seda
megêro şuhret zemzemey eqwam
deng medo ne goş walîy şehirşam
mebexşo be min ewqaf seraser
be serf ewqaf mebim tewanger
be tûl emel dił kerd piř umêd
pêça ne ferqiş ’emmamey sifîd
tesbîḧ be dest û seccade be doş
ce suḧbet ẍeyr wêş kerd feramoş
yek mescîd ne şehir ’alî meqam bî
nezdîk be sera, piř îzdiḧam bî
nîşt ne toy mescîd ne ḧucrey řya
meşẍûł bî be emir ta’et û teqwa
şew pey teheccud mekerdiş qyam
deng tehlîleş berz kerd subiḧ û şam
ce nîsif her şew menała be zar
cezbey tesennu’ mawerd be efgar
herçend ce ta’et nimekerd teqsîr
çunke řya bî nebexşa te’sîr
axir mu’eccer çenîş bî ’enîd
çêş nekerd qebûł beyo be mescîd
ce lay sofîyan merd řyayî
nîsbet da be wêş řay parsayî
her şew ta seḧer mekerûn numaz
řo feqir û faqem kerden be hemřaz
nyazim êden min ney cema’et
çunke ne mescîd sewaben ta’et
êwe ce xadim bikeran řeca
nekero men’im ce zuhd û teqwa
sofîyan yekser kerdin îltîca
ewsa mu’eccer pêş bexşa řeza
muddetê weytewr ce beyn kerd guzer
naga ce ewqaf mexêza xeber
mewatin nazîr ewqaf me’zûlen
walî ne teftîş merd ’edûlen
be tûl emel dił mekerd mesrûr
mewat min mebam îmcar be me’mûr
ta dû sê newbet xêza îxtîlaf
tebdîl bî tecdîd nazîr ewqaf
merd mecazî nama ne defter
nepersan çenîş ce xeyr û ce şeř
elḧasił yek şew ce řiştey teqdîr
qyam kerd numaz tehlîley tezwîr
kiłafey xeyał ne dił kerdewe
ser da be zanûy dûd derdewe
seyr ken ce eltaf daray cîhandar
merd mecazîş çitewr kerd bêdar
merd řyayî hoş awerd be dił
zanaş bê sûden xeyał batił
ce sekirîyey mewt, qebir û qyamet
xêza ne qelbiş nałey nedamet
be tewbey nesûḧ zuban kerd guşad
kerdiş îstîẍfar be dad û bêdad
qelb û qałbiş ama ne lerze
qebûł bî ce ḧeq tewbeş der leḧze
şefeq zahîr bî eda kerd numaz
tebdîl bî be ’eşq ḧeqîqî mecaz
ce qapîy zahîd kerdin «diq albabErebî»
kerdişan su’al, zahîd da cewab
watşan: îmşew ewqaf nazîrî
řoḧiş řîḧlet kerd, ce ten bî berî
te’rîf zuhdit yawan be walî
’eta kerden pêt ew řutbey ’alî
zahîd wat: ’erz ken we pabos şa
sê sałen teqway řyam kerd eda
watim beł ce şa bikero eser
bibexşo wenem ewqaf seraser
çun pey ḧeq nebî esił ’îbadet
bê feyz bîm ce sûd teqwa û řyazet
yek îmşew pey ḧeq be cuz’î teqwa
weytewr eser kerd ce qulûb şa
kerdenim tewbe îmşew ce nakam
wêm nekem duçar et’îmey ḧeram
ẍeyr ce řezay ḧeq çun ewen me’bûd
nimebo qesdim perê her meqsûd
herçend şa be cuhd weneş kerd řeca
mesmû’iş nebî merd dîn pena
«feqêNasnava edebî dił» to zehir ’îşqit nenoşan
xerqey îftîxar ’îşqit nepoşan
we’îlla ta ḧał ce beyzey mecaz
mawerdî cûcey ḧeqîq be perwaz