mî’racname
Li pirtûka:
Dîwanî Xanay Qubadî
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
6 Xulek
1565 Dîtin
ce şem’ xawer, ce şem’ xawer
şewê řoşniter ce şem’ xawer
neẍmey nesîmş çun dûd mecmer
mebêza boy çîn zułf bo ’enber
’ersey semawat, serzemîn ce nûr
medrexşa çun şem’, tecellay koy tûr
hewaş çun nesîm, wenewşey çemen
mebexşa boy muşk mudbîrey xuten
ew şew «ḧesbe alḧukimErebî» bexşendey dawer
seyîd eflak, namûs ekber
çun murẍê nebend qefes bo řeha
perwaz kerd ce burc «sidir almintihîErebî»
zumrey mukeřřem, mela’îk sef sef
her yek yek tebeq, tuḧfey nûr be kef
çenî ew buraq, çûn berq řûy hewr
be yek dem tey kerd, ce meh ta be sewr
zîn nuqrey ebyez, serzîn ḧewley nûr
yał çun ce’d zułf piř girinc ḧûr
sim çun qurs nûr xurşîd enwer
nał wêney hîlal dû heftey qemer
be ḧucrey şerîf şay «xîr al’enamErebî»
berdişan teşrîf be sed îḧtîram
supadar ceyş, zumrey řoḧanî
«ḧamil alaḧkamErebî», weḧî řebbanî
be mîrweḧey bał, ałay bo ’enber
bêdar kerd seyîd salar serwer
be edeb pêş wend kelîmey esra
pey sîřiř «ayat, ribّyihî alkubreyErebî»
axir wat: ya şem’ bezim řîsalet!
«qam’u al’erkanErebî», kufir û zelalet
şay «kisîru allitifErebî», tełebkarten
zumrey melayk întizarten
emşew be dewłet, «sîّdi alkuneynErebî»
’erş ’ezîm ker, be ferş ne’leyn
řesûl êd şineft, ce «ruḧu الئەەمینErebî»
xêza be sur’et, nîşt we pişt zîn
melayk yek yek, şahane destûr
derlad kerdişan, zeřfişan ce nûr
sa ke řayî bî şay şîrîn xîtab
her çwar muqeřřeb, girtişan řîkab
çun nesîm subiḧ, ałay řoḧ efza
řûşan kerd ne řay «miscîd al’eqsîErebî»
řûḧ piř futûḧ, enbya û adem
kerden îstîqbal, ew şay mukeřřem
çewge be lutfî penay binyad xişt
bî be pêşeway pêẍemberan gişt
axir yek sa’et be emir dawer
yawa be meqam, sipehir exzer
xiroş kefit ne ehil «e’lî ’îlîّyînErebî»
ha teşrîf awerd «fexrwal’almînErebî»
ce sum’ey qudsî keřûbî kenya
kos feził zat, eḧmedî jenya
çend hezar melek, çenî «ḧurwal’eynErebî»
ama be pêşwaz şefî’ dareyn
zumrey řoḧanî, qudsyan temam
gişt aman we koy ew xeyrul’enam
mang û xor çenî nahîd û bercîs
bosaşan řîkab, be řesmê temîs
’etarod derlad, nexamey namîş
řeqem da be şay înşay ẍulamîş
şî’rey yemanî, çun şî’ray qabił
înşay medḧiş wend, be dîd û be dił
suẍrey munqelîb, semmak e’zel
her dû bîn pabos, beşîr mursel
çenî cewza û şûr, ’ezrac û zuher
wêney bendegan, bestişan kemer
sa ke bałater, hem kerdiş ’urûc
pa nya ne xet «mentîqu albirucErebî»
sitarey zuḧel, eklîl diłco
sunbule û esed, merîx bedxo
bosaşan řîkab, se’adetmendiş
daman xerqey danapesendiş
baqî encûmen, çenî sûreyya
watin: ya řesûl!be emir ełła
ama be pêşwaz, şay şewket lîqa
«ti’al ya siltanErebî», sîřiř ser wała
axir be ferman, lamekan mawa
feřiř meqdemş be sîdre yawa
cubre’îl pêç werd, wêney zułf yar
’erz kerd be cenab, seyîd muxtar
watiş: «ya resul! allihu me’ekErebî
hiza fîraqٌ beynî we beynekErebî»
řisûl wat: ya beḧir feził řebbanî
to min be tenya, ew ko mekyanî?
cobre’îl watiş: «ya xeyralbeşerErebî»
er zeřêw cey ca, pa binyo we ber
derlad be şuca’. şem’ ałay nûr
mesûçon derlad, perwaney destûr
řesûl êd şineft ce «ruḧu al’emînErebî»
şêwya çun zołf, zerîf muşkîn
çun nesîm ce çîn zułf bo ’enber
ce sewad ’erş ’ezîm kerd guzer
meḧreman ẍeyb, derlad be zerûr
awerden perêş je řifřef ce nûr
sewar bî řesûl be řifřef, hey kerd
’ersey lamekan be yek dem tey kerd
weqtê be eqsay lamekan yawa
lerza wêney tûł, newxêz sawa
ama nîda lêş: xewf meker ce min
«adnî ya miḧmud! muctebî adnîErebî»
sa ke êd şineft, derlad be ’îzzet
yawa be meqam, ferxundey weḧdet
çewge zeban best, yeksan bî xamoş
çun mest muşkîn, temam bî medhoş
cew demda wat pêş ferxundey dawer:
«selamٌ ’eleyk ya xeyrwalbeşer!Erebî»
çêşen mudde’at, min pey to kesim?
’erz ker we cenab zat eqdesim
řesûl wat: ya ḧey «layemut samî’Erebî»
mubeřřa ce şîrk, se’tî bê manî’!
îstîd’am êden ce «yumu alqerarErebî»
zumrey ummetim, şûmen, şermesar
bibexşî be feził bêşumar wêt
be ’efû ’ezîm kes nedar wêt
ḧeq wat: ya řisûl, nadîrey eyyam!
tonî xo şefî’ zumrey xas û ’am
çunke min daym ’adetim ’etan
zat eqdesim, bexşindey xetan
ha bexşam be to, ummetan temam
weş amay be xeyr, «baqî walsilamErebî»
řesûl ce mujde, şadîy yawa pêş
sucde berd be zat, bînay bê’endêş
murace’et kerd ce sefer be şewq
yawa be cay wêş, be sed şadî û zewq
ya qeyyûm ferd, munferîd be zat!
neqşibend teswîr kulil mewcûdat!
be feził řesûl saḧêb text û tac
ew şew be ’îzzet berdit we mî’rac
xanay qubadîNasnava edebîy xatir beřkenden
pey çî cey dinya, ’asî şermenden?
bibexşîş teqsîr ce «yumu alḧisabErebî»
nedaro taqet, eşkencey ’ezab
nîyen ẍeyr ce to umêdiş be kes
ce yagey tengida, be feryadiş řes