lew dem diłî me, çawî beşem’î ruxt kewt
Li pirtûka:
Dîwanî Edeb
Berhema:
Ebduɫɫa Begî Mîsbaḧ Dîwan (1859-1916)
1 Xulek
1187 Dîtin
lew dem diłî me, çawî beşem’î ruxt kewt
ta canî ronena; weku perwane, nesrewt
yeẍmayî dîn û dił bese; ey dîn û dił fîday:
ẍemzêkî nazî nêrgisî mexmûrî piř xewt
gułzarî kaynat serûbin biken temam
yek to, sinewberêkî teř û taze hełkewt
şewřenge zułfeket, le qed ew gerdenî sipî
amêzşî ’ebîre, bekafûrî cewcewt
şîrîn şemaylit, behemû şêwe diłberin
xasse beweqtî xendeyî wek qehqey kewt
diłbend û şekkerîne, beherdem kelameket
yekcare em kelamî şekerbarî emşewt
her kes cemalî toy weku meh gut, xîlafî wit
cîlwey çîye qemer! lekin ew mîhrî piř tewt
hawarî min, le destî diłî xome; na le kes
herçî dekem, heçendê dekem, nakirê zewt
dwênê gutim: cefa bese, cana miruwetêk
fermût: çi weqtî mew’îzeye! meyke mizgewt
fermût: le maçî kułmet û leb, kame xoş mezen?
çi biłêm edebNasnava edebî fîdat, le nêwan em û ewt