nikaḧ bistin xisru şîrîn ra
Li pirtûka:
Şîrîn û Xusrew
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
5 Xulek
244 Dîtin
xusrew xamey xas şox ’ebîrîn
bey tewr kerd înşay ey namey şîrîn
wextê ke dewłet amyarten
sed xusrew wêney şîrîn yarten
çun îqbałit hen be diłwaz dił
herçî řezaten peyt mibo ḧasił
er bê dewłetî nyen îqbałit
eger byawo be sêsed sałit
daym her teng dest têkeçin mibî
her ce dimay řizq wêt çep çin mibî
«alqise» çun kerd şa şîrîn sełaḧ
awerdiş bey tewr be ’eqid nîkaḧ
nîşt ne mişkoy wêş çun keyan key
şurû’ kerd be serf cur’ey cam mey
şîrîn êd şineft teb’iş bî naxoş
wat kesê waço bew lotîy meykeş
îmşew nenoşo ew badey guł řeng
goş nedo be saz erẍetûn û çeng
gerdiş dîdem çun saqîy sade
ce meygûn le’ilim pêş midon bade
ẍułamê meḧrem be gustax ew şew
yawna peyam şîrîn be xusrew
xusrew goş nekerd be ḧerf şîrîn
ce dest şaqîy zułf bo ’ebîrîn
ewend ew badey yaqûtî kerd noş
zeřře pêş nemend ’eqił û fam û hoş
xasey ẍułaman bargey cennet caş
awerdin be doş ta ḧerem seraş
şexsê peristar yawna ew şew
be ’erz şîrîn bêhoşîy xusrew
şîrîn pey yarî û mexsere û mezaq
keywanûy qoxê kor dem feraq
pişt der qupyay çun pişt kîseł
sał ce sed û şest, heşt gwan çun deł
çem teng û řû çirç, lût çefit û çiłmin
leb kewe û lîkin, deng we deng cin
pa û sim şeq şeq, saq saq sîxer
ser çun qijake, ce meymûn bedter
bin bexeł bogen, piř ce sipê û řişk
laney qołançe û mar û mûr û mişk
çêş waçûn te’rîf pay text nafiş
berde bê ce sîm gamêş şikafiş
bey terz û tertîb awerdin we laş
poşaş we zeřbaf ce ser ta we paş
’urûsane tewr ew keywanûy bor
kyast be xidmet padşa be zor
pey azmayş mestî û huşyarî
xoş teb’î û xende û mexsere û yarî
xusrew «la ye’qelErebî» mest badey noş
pêş nemende bê cew dem zeřřê hoş
keftebê bêxud sermest û bedḧał
ne tirş mizana, ne şîrîn, ne tał
girtiş ne aẍoş, beden winaraş
ce mestîy çun şêr qaym wişaraş
çun kem taqet bî ’ecûzey dêrîn
hanin kerd, hanaş yawa be şîrîn
xusrew ce hanay ew pîre kemtar
«aslaً û qit’aًErebî» nebî xeberdar
şîrîn ke zanaş pîr byen xecił
xerama çun sewł, xendan bî çun guł
ce dest xusrew şay nîko exter
be hitir ḧałê bî berş kerd we ber
beheştî řuxsar, zułf ’enber siruşt
kemerey yaqût zeberced ne pişt
wêş nîşt ne balîn şay sikender řeng
ferq bendê ne ferq piř daney xoş řeng
gêc mwerd zułfiş ne dewr řuxsar
ne pêłda gêsus pêç mwerd çun mar
ebroş çun keman karxaney fereng
ne goş ta be goş kêşabê pey ceng
’eqîqî mîm şikił dehanş be naz
çun řêzey şeker cêş miřêza řaz
ne dewr řuxsar zeřbexiş ḧełqe pop
çenî goy teław yaqût zeř top
minmana ne ’eyn şehenşay lał senc
çun kiłafey mar muşkîn ne řûy genc
tomarş çun zułf piř ẍemze û xoş tewr
mişnya ne dewr kiławçey mimewr
qurs qozaxey duř qewsiş ew şew
çun şem şebistan cam řêz xusrew
kerdebê ce şewq şołey wêş řewşen
xaster ce řewzey şox heşt gułşen
şa ce zor mey keftebê yek dest
nezana ce kon şîrîn sermet
axir ke şîrîn zułf bo ’ebîrîn
şa girt ne aẍoş çun gyan şîrîn
ew şew ew zułf lûl lûlyay lêwe
çun terz lawlaw pêçyaş pêwe
noşa peyapey ta be sub seḧer
ce pustey xendan şa şîrey şeker
herçend kerd şîrîn şehd şeker řêz
ce bosey şîrîn lebanş leb řêz
ta nepoşa şewq meşrîqîy piř tûr
be ’urûs subiḧ taftey zerd û sûr
şa ke şeker xwab hîç nebî bêdar
satê ce mestîy wêş nebî huşyar
wextê direxşa goy zeřřîn xor
ne řûy mînay sewz ey çerx exzer
xusrew lał poş bêdar bî ce xaw
wêş wêney mang dî, şîrîn çun aftaw
ta ke nîgaş kerd ew feřřux tebar
ew mest badey cam zeř nîgar
dîş çun řewzey baẍ weşboy bo sunbuł
şikuften ce laş xermanê ce guł
sîlsîley zułfiş lûl bestey nazen
be řûy sîneşda çun çopî wazen
weş byen demaẍ weşboy ’enber boş
ce şemîm xał şemamey lîmoş
çend muşkîn kemend şox ’enberbar
ne say gerdinş pêc mido çun mar
herçend ke ew şox şeş dang bêgerd
çun ney şeker bî, mufeřřeḧ, bê derd
bełê hey yaran, çon guł, kam şeker
minmana be ew? «alilh akbirErebî»!