zifaf kirdin xisru şîrîn ra
Li pirtûka:
Şîrîn û Xusrew
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
3 Xulek
262 Dîtin
xusrew dîş şîrîn bew nazenînî
ewweł şurû’ kerd ew be guł çînî
ce şadîy şêweş berkerd ne dił xem
dem nyan ne dem herdik çenî hem
axir horêza xusrew be î’zaz
horgirt çenî wêş şîrinş be naz
ama nîşt çun şem’ ew çenî şîrîn
bo nya ne boş çun destey nesrîn
şîrîn hordara be diłwaz dił
awerd be aẍoş çun xerman guł
ta be guł baẍçey derbesteş yawa
çun nesîm ẍunçey mexfîş şikawa
ce ẍunçeş şewnim şengerfî řêza
řeng qirimzîş şeqayq bêza
wextê bey destûr şay sikender tewr
baş bała des ’aşiqan dewr
pey ew bî be xizir, ew şew syahî
wistiş ne çeşmey ḧeyatiş mahî
bî be text mîl şa textey ’aciş
pawaney zeřřîn paş bî be taciş
yawna ew guł ne sîmîn cameş
şeker amêz bî ’enber şemameş
xusrew farîẍ bî cew îxtîlate
cew seyr û sefay piř ce nîşate
îmcar çenî hem şîrîn û xusru
nîştin be diłşad be řo ta be şew
sucdey şukir zat xudawend berdin
mey guł řeng ne cam feẍfûrî kerdin
noşaşan be şad xaster ce dara
zîndegîy wêşan be pûç newyara
řwê şehenşay text bo ’ebîrîn
nîşt ne xełwetê şew çenî şîrîn
humîlay zułf lûl çenî humayûn
semen turk şox bała zeř sitûn
tełeb kird ne pay text duř peyker
bexşa pêşan genc ne ḧed zyadter
humayûn çenî gişt wiłgey ermen
bexşa be şapûr danay qełemzen
humîlay piř lenc zułf û xał sêweng
daş be nîkîsay şîrîn neẍme û deng
daş be barbud semen turk benaz
ne xerwar genc kerdiş ser efraz
***
çun xamey «xanay qubadîNasnava edebî» bey tewr
çun «şêx nîzamî»y merḧûm ne řûy dewr
ce şehd û şeker şîrînter be dew
înşa kerd namey şîrîn û xusrew
be guftey ew şêx merḧûm dêrîn
xusrew ce dimay ’urûsîy şîrîn
be şew ta be řo wêney keyqubad
muyara dewran ey dinya be şad
daym çun cemşîd mey ne camş bî
xaster ce şahan dewr be kamş bî
mudam ẍeyr ce cam badey ’ebîrîn
minoşa şerbet ce pustey şîrîn
şehenşa herçend berz bî îqbałş
çun qedrê wiyerd ce sînin û sałş
ce kirdey werîn peşîmanî berd
terk lehu û le’eb nezerbazî kerd
wextê ce pîrî řût bî piř şiken
wenewşet gêłya be berg semen
muḧtac bî yeksan çeşimit be çeşmek
sist bî bend dest e’zay to yek yek
tał mibo temam lêt zîndeganî
mişot şîrînî û zewq cwanî
herkes koy pîrî weneş mibo bar
řwê be sed derd mibo guriftar
her tazî segê ahû gîr mo
migêroş ahû wextê pîr mibo
sa ke şehenşay keyxusrew destûr
muşkî mûy řîşiş gêłya be kafûr
derd bê derman pîrîş binagoş
ce mûy sifîd kerd yeksan kefen poş
ce bed ’ehdîy çerx, ce şermesarî
tersa, dest horgirt ce bed kirdarî
ga be gencefe, ga be bazîy nerd
muyara dewran ey dinyay keç gerd
ga mikerdiş leḧin barbud ne goş
ga çenî şîrîn mibîn hem aẍoş
«alqisةErebî» ew şay cem cah cem bêz
ce şadîy şîrîn, nîkîsa û şewdêz
herta zînde bî muyara be şad
nimamaş we çem dara û keyqubad