mibḧis alḧisin û alḧisîn rizî alilh ti’alî ’inhima
Li pirtûka:
Eqîdey Merziye
Berhema:
Mewlewî (1806-1882)
4 Xulek
477 Dîtin
her çî penhan kird ḧeq le şecerda
dyare le fer’ newr û semerda
ewlad ke «awlîErebî» û fezlî celî bû
ewla tac «lulaErebî», em la ’elî bû
nwandî ewsaf kemalî esleyn
ayînekey saf ḧesen û ḧuseyn
exlaqî ḧesen nayete teqrîr;
zwan kam kelam? xame kam teḧrîr?
le wirdey hîmmet ew er agahî
nelexşî û bexşî mertebey şahî
îslaḧî ḧesen «bîn alimؤminînErebî»
«ٲḧyahim, ٲḧyahu alilh amînErebî»
fî’lî «lili’bad lilimi’budErebî» dewê
mehdî le ewlad ew mewcûd dewê
guzeşt le şahî weser eşbaḧda
fermanferma bû weser erwaḧda
bem teḧrîre çak mu’eyyed dewê:
«qutib her le nesil muḧemmed dewê»
tereccîy ḧezret çak zuhûrî kird
awřûy bo řûy emir mu’awye awird
bew muddey şeş mang ew saḧîb finûn
simّ «alxilafة bi’dî silasunErebî»
qurbanîy ke’bey wefa: îsma’îl
burcî seyrî mîhir seyîdî celîl
beqay lazim bû; ta temam bê dewr
fîday pê dewîst, çilon? ḧuseyn tewr
tedbîrî teqrîr «xalq alurîErebî»
çi çak te’bîr da le «ٳnî ٲrîErebî...»:
řoḧî ḧuseyn hat, fermûy: hay xelîl!
min bedel, neykey, wextî xoy, dexîl
çun nîsbet be fezil me’rîfey ew zat
dedut bedel boy nekîrey lê hat
«qal, wasfaً, ḧizirةû al’ilîm:Erebî
û fidînah bîzebiḧ ’izîmErebî»
pez erçî çeray řewzey ne’îm bê
deşê boç layeq wesfî ’ezîm bê?!
ełbet ew zebḧe ḧuseyn bû, řase
esfya her çî defermûn wase
guzeştî zahîr batîn hate beyn
ew xasey ḧesen, em xasey ḧuseyn
ke şerefnak bûn «muqedّyimeteynErebî»
ḧacet hes basî netîce bikeyn?
bo pakîy ’îtret murîd, nek merîd,
hil yurîd ẍîr «ٲnّma yirîd...»Erebî?
mu’amele kewt ew mubahele;
mucamele ke nek mucadele
dana delîlî zyadtir newîst
wechî tesmîyey fatîmey bihîst
dełên: su’al ke ta lêt nebin gum
dełêm: me’lûme «la ٲsٲlikimErebî...»
fa’îde nadat şaystey e’mal
«ٳliّa balzî yi’irf ḧiqّ al’alErebî»
ta sełat leser al û beyt nedey
îddî’ay qibûł du’ay xot nekey
agat le xot wê, qedryan bizan
«biẍzihim nifaq, ḧibّhim ٳyimanErebî»
îman we bê ḧub alî pêẍember
naka be diłî hîç kesda guzer
meşrebit eger ba’însafîye
«ٳnّy tarkّ fîkimErebî....» kafîye
biço sewa’îq bêran bîxwêne
le şe’nyanda hîç damemêne
ẍeyrî zatî ḧeq «celً, tiqidّsErebî»
sîway pêẍember bizurgiterê hes?
xo ser karî ḧeq «barî albirîّةErebî»
le řebit û nîsbet firzend berîye
pes lelay famîn her kesê kese
witit: ewladî pêẍember bese
ewanit leber çake gereke
me’rekey nawê ew muştereke
naşê wîcdanit eme nezanê
nîsbetî xasey pêẍember kwanê?
hes em mes’ele kes le berî wê
fer’î bê ’emel le beş berî wê
«rebّy la ٲḧisî sina’ ’ilîkErebî
albidi’ wal’ud minke û alîkErebî»
le serman şukirî to bê ḧîsabe
bo em nebîye û al û esḧabe
fermanyan wedes sefîrî dîn da
we tabî’în da û muctehîdîn da
çi muctehîdîn? esḧabî eqwal
çi muctehîdîn? erbabî eḧwal
wekû meşayx hemû tera’îq
«cizahim alilh biٲcir la’iqErebî»
baweřman heye tesdî’yan kêşa
le řêy dîneda gişt seryan êşa
kul ehlî kemal be tekmîl xerîk
kul saḧîb silûk meşẍûlî teslîk
dirêẍyan nekird le şer’ û le wer’
çi zahîrî şer’, çi batînî şer’
bewan îḧya bû esił û fer’î dîn
«ٲḧyahim alilh ribّ al’almînErebî»