gułendam ey tenafî gerdenim zulfî perêşanit
Li pirtûka:
Dîwanî Wefayî
Berhema:
Wefayî (1844-1902)
2 Xulek
4508 Dîtin
gułendam ey tenafî gerdenim zulfî perêşanit
’îlacê! çareyê! řuḧmê! eman destim be damanit
ẍerîbî tom, nexoşî tom, be goşey çawî bîmarit
esîrî tom, şehîdî tom, be nûkî tîrî mujganit
îşaret afetî řoḧim, kelamit ẍaretî dînim
tebessum sîḧrî lêwanit, tekellum řemzî çawanit
meger ser ta qedem zulifit wekû min xaw û şêwawe
ke sergerdan û sewdaye le ser çakî gerîbanit?
dełêy şekkerfiroşî şarî mîsre wa be şîrînî
binazim! xałî wek hîndû le goşey lêwî xendanit
eger dił bû eger dîn dam be surmey çawekan, îdî
besim sewdazede û řîswa ke, tobî û dîn û îmanit
telîsmî bable, sîḧrî ḧełałe, řengî řêḧane
şikenc û bende, yaxo cê diłane zulfî serşanit?
be azadî le kin xoy şuhreye, min mat û ḧeyranim
guł û narincî ber hênawe xo serwî xeramanit
leber çawit bigryêm, ya le dest to dad û hawar kem?
leber neyřengî mestan? ya le sîḧrî řengî destanit?
diłim sewdazedey bałate, xom diłdadeyî ebrot
be bała dił bełagêřit, be ebro xom be qurbanit
le dadî min bipirse carê ey sułtanî ’îşwe û naz
be naḧeq bo çî bimkujê îşarey çawî fettanit?
«wefayî» kewte ḧełqey zulifit, îdî meyde ber mujgan
ke min kuştey tenafit bûm, çi lazim tîrebaranit?