زەنگی پەستی
لە کتێبی:
سروشت و دەروون
بەرهەمی:
گۆران (1904-1962)
1 خولەک
1879 بینین
ئەوا دیسان لە گۆشەی نادیاری
دڵم، هەڵسا زڕەی زەنگی فگاری؛
بە ئەسپایی، بە بێ هێزی، بە عاستەم،
هەوای ڕۆحم ئەخاتە سەر لەرەی خەم!
بە ئەسپایی، بە لەرزۆکی، هەژاری،
ئەناڵێنێ لە شوێنی نادیاری!
زمانێک دێتە گۆ هەرچەن زڕەی دێ،
کە تێر نابم لە گوێ گرتن بە دوو گوێ!
زمانێک، بەستەیەک، دەنگێک، نەوایەک،
سکاڵایەک، هەناسە و ئاخ و ئایەک
کە تێی ناگەم، کە نازانم ئەڵێ چی،
بەڵام خوڕخوڕ لە گەڵیا ڕۆحم ئەگری!
چییە ئەی ڕۆحی بێ لێوار و بێ پەی
لە تۆ ناشارەزاییی من هەتاکەی؟
چییە ئەم دەنگە؟ ئەم ئاوازە دوورە؟
کە پێ هەڵهێنەری چاوی شوعوورە؟
کە دێ پەستم، کە نایە ئارەزووی دڵ
بە دوویا وێڵ ئەبێ: مەنزڵ بە مەنزڵ!
چییە ئەم زەنگە زرنگەی دێ بە ماتی
کە ژێر تەم کەوتووە شوێنی وڵاتی؟