قصەی شیخ بایزید رضی الله عنە
لە کتێبی:
کۆمەڵەی شیعری فەقێ قادری هەمەوەند
بەرهەمی:
فەقێ قادری هەمەوەند (1830-1890)
1 خولەک
504 بینین
یەک ڕۆ جە مینبەر «تاج العارفينعەرەبی»
قوتب بەستامی «فخر السالكينعەرەبی»
جە بەحر عیرفان غەوواس ئەفکار
مەبەخشا لوئلووی مەوعیزەی گوفتار
جە تەئسیر وەعز یاوا بێ بە حاڵ
مەگڕا قەلبش بە شوعلەی جەلال
مەست «لا يعقلعەرەبی» جە بەزم حوزوور
مەوج مەدا نە بەحر عیرفان بە سوروور
یەک مەرد دیهقان ئاما جە ناکام
عەرز کەرد: فیدات بام ئەی قوتب بەستام!
ئیمڕۆ بیم دوچار دەرد و مەسائیب
جە سووق سووقان خەرم بی غائیب
چون مەرد غەریب خەیلێ موحتاجم
ئومێدم بە تۆن کەری عیلاجم
شێخ نە تەجەللای سەرمەستیی ئەحواڵ
وات بە حوززاران: داروون یەک سوئال
کێ هەرگیز پەی کەس مەیلش نەجۆشان
بادەی سەدەمەی عیشقش نەنۆشان
دەر لەحزە یەک مەرد ئاما بە جواب
عەرز کەرد نە حوزوور ئەو «قطب الالقابعەرەبی»
وەنەت مەعلووم بۆ ئەی قوتب جیهان
من هەرگیز جەزای عیشقم نەنۆشان
شێخ فەرماش: دیهقان! ئەگەر داری هۆش
قەبووڵ کەر ئەی خەر نە جای دراز گۆش
«فەقێناسناوی ئەدەبی» وەی تەورەن ئوموور جیهان
هەرچی هەن جە عیشق مەگێرۆ سامان