namenûsînî leylê bo mecnûn
Li pirtûka:
Leyla û Mecnûn
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
7 Xulek
1338 Dîtin
nwîsa we qeys dostidar ḧebîb
serwer kîram, hamferd edîb
muḧeřêk dił «bihcة alfiwadErebî»
bizurgan şiko «zînة alamcadErebî»
zyater ce gird kes be ḧusin û cemał
şîrîn xîsałî be ’eqił û kemał
be ḧîfiz ’ehd û mîsaq û peyman
zîmme û meḧebbet, wîcdan û îman
sałḧî, sîdiq, xałî ce xeta
wefa û sefa û ’ehd, serit bêhemta
yawa pêm kemał wecd ’eşq û soz
hîcranit, şorit, pey min şeb û řoz
beyan kerdenî taney qewm û xwêş
bêgane, bedgo, ce şah ta derwêş
newerdey te’am, qena’et we ẍem
qebûł kelam nakesan sercem
min ce to bedter suftey fîraq bîm
muddetê merîz, merzî ’îraq bîm
îse hewargay «wadî alarakErebî»en
arezûm dîdar dos ẍemnaken
eger xatirit mayl be leylen
xatrî leylê ce ẍemit keylen
ḧazir be ne ca, ce nîmeşewda
ḧazirim ce lat ce şîrîn xewda
arezû, meqsûd, hem metłûbenî
be řeẍim e’dad to meḧbûbenî
ce «wadî alarakErebî» min biker we yad
bîmarîm şefa, ce ẍem bom azad
muntezêr amay ew dosen xeylê
se’adet xway qeys, dos ew leylê
ew meḧrem řaz namey gewherřêz
awerdiş pey qeys şehzadey ’ezîz
mecnûn çon wana de’wetnamey leyl
wext bî xarc bo řoḧiş ce řay meyl
swar bî we esp, tîẍiş ne fîtrak
řahî bî we cext pey «wadî alarakErebî»
ẍirûb xurşîd ama bew mekan
«ke» we’de da bî şay şîrîn mekan
nîşt ta nisif şew, ca tarîkîy leyl
her ta ber ama sitarey suheyl
şewq û zewq ew şûrwest ne mecnûn
kefit we řûy zemîn zar seringûn
çun ẍezał herd nafey tatarî
pexiş bî ce seḧra ’etrî ’ettarî
be sed nezaket sewł xeraman
mama we řawe mekêşa daman
ama we nezdîk şay newnemaman
qeys ser bała kerd dya leyl aman
horêza we pa şêwey şadî û zewq
kêşa û çend eş’ar wana ce řûy şewq
leyl ama qeys dî, derdem kerd selam
be sed şewq û şûr, be şîrîn kelam
bosa dû dîde û pêşanîy pakiş
bî we şefay derd diłey ẍemnakiş
watiş weş amay ey berguzîdem
hezar car pałat we ban dîdem
qeys hem ce derûn, xeman da we bad
ce ’ehd werîn ta ḧał kerden yad
leylê wat: agam ce ḧał derdit
ẍafił nezanî leyl hamferdit
we mergit qesem mergim arezon
mergî min ferzen, ce hemcûrîy ton
ze’îfîy cisimit, zerdîy řuxsarit
teẍîr şêwey mułk û řeftarit
meḧzûnî xatir cewahîrbarit
fida’î ce řay diłdarî yarit
temamî pey min kerdenî qebûł
ne min, ne xwêşan, be tewrî me’mûł
cezay wefay to nedayn be destit
beẍeyr cefa û cewr řufeqay pestit
îste mewînot xeste û peşêwḧał
ce hîcran to bîm we koy zuẍał
pey çêş megêłî keş û ko û herdan
kemnam bît ne toy cergey hamferdan
terk şahît kerd, «longit» west ne koł
wêt kerd hamnişîn weḧşîyanî çoł
ne cay nazbałişt peř qûy nazenîn
syaseng sext kerdî we bałîn
leḧaf zeřbaf bałat kełposen
textey seng serîn hîcran dosen
çerx zeřînit gîsûy jûlîden
çekmey zeřînit xar xelîden
îse î zeḧmet, řay dûr û diraz
min dam we berit qeys ser’efraz
watim deyn tom neyo we gerden
xełqan waçan leyl bêşertî kerden
ye ser, ye şimşêr, min teslîm tom
amadey ferman pey te’lîm tom
ser û mał û gyan lêt nîyen dirêẍ
er qebûłit hen êd ser û êd têẍ
baboy min û to ceřay bêřeḧmî
xatir ême kerdişan zexmî
îtir min û to diłşad bîn we çêş
bimanîn ne toy eqarîb û xwêş
bişîn we caye neşnasîn hîç kes
ẍeyr ce «lim yizilErebî» bînay bałades
we zor bazû, řenc şan û qoł
peyda kerîm řizq ce abadî û çoł
darayîy babo pey wêşan xasen
xuda řazqen, bendeşnasen
bişîn we cayê eger zindan bo
awiş jar mar, nanş sinan bo
beheşten ce lam, çun ham ce lay to
sełay min êdin, çonen sełay to?
we herko meşît xuda yarit bo
leylê qedem bos, xaksarit bo
êd key zindigîn şewan ta be řo
to ce ’eşq min, min ce ’eşq to
cergiman biřyan, dîde biryanen
henaseman serd wêney ziryanen
to meşî we toy weḧşîyan çoł
min xwar û xemîn sewday syakoł
to kêşî taney weḧşî û nefaman
min we ko bişom, desim be daman
teklîf te’îyn bikere we lam
wextiman meřo, baqî weselam
qeys watiş leylê şay cemîn caman
deway derd dił hem şefay zaman
ewwełen, ferman xasey eda û bab
xudawend wacb kerden ce kîtab
dûhemîn, qewłit bişîn we cayê
xuda řazqen pey řehnimayê
’eşq min çun ’eşq mecazî nîyen
dił we bednamîy leyl řazî nîyen
zîndegîy dinya we min ḧeramen
merdim bwaçan leyl bednamen
leyl wat: zîndegîm ce merden bedter
her řo meyo pêm sed zam xeter
kaş to nedyam wey wezi’ û ḧałe
bûy we sermaye pey ah û nałe
şerten min çun to şadîm temam bo
hamser ẍeyr ce to ce lam ḧeram bo
er we zerb têẍ pareparem ken
ḧelqim ḧelqawêz, ser qenarem ken
şewherim şahan gewrey zemîn bo
ce min bêbehir û xwar û xemîn bo
babo man’ bo min û to cuda
watey ewan bo ferman xuda
welḧasił î derd, î zam karî
’îlaciş nîyen ẍeyr zat barî
beł karê kero cey dinyay denî
zûter byawîn we dinyay henî
ce yewme almeḧْşerErebî byawîn be hem
ew wext xatme biderîn be ẍem
ne’amet beheşt kerdiman batił
sakin bîn ce dest êş sizay dił
qeys watiş leylê cemîn wêney cam
şerḧ min û to ew wext bo temam
xas û kest ce hem ew řo cuda bo
qazî muḧemmed (s) ḧakim xuda bo
aro bêsûden ah û nidamet
ba serbeste bo ta řoy qyamet
min xudaḧafiz meşom pey kawan
to şad binîşe ce yaney bawan
leylê wat şadîm henasey serden
dimay lway to, meşûm be merden
mecnûn dimay to dîdem bibo tar
xuda yawerit qeysî hîcranbar
nîşaney nefes dûd dax û derd
çun tof zilan henasan serd
girdîn dam we bad ’eqił û fam û hoş
zîndegîy dinyam kerden feramoş
’umrê we tełxî û we bê kam dił
bwîro, bimro, bişoy we toy gił
merdenim xasen nek î jyane
merdim medan lêm sed tîr û tane
dił tewen nîyen xo goşt û hûnen
e’zam natewan, cestem zebûnen
ce fêşter nîyen sebir û fîraqet
xudaya ya merg, ya sebir, ya taqet
ziban yar nîyen ḧerfê bawero
dewłet zyadî çenî to kero
mer we îşare ne cay ẍemanim
dest binyam we naz we ser çemanim
qeys watiş leylê kar gerdûnen
merdiman we qeys maçan mecnûnen
îradey qudret şay layenamen
namim we mecnûn menşûrî ’amen
şukir we qezay xudawendigar
her řo tewrêwen dewrey řozgar
ham, min şîm we řay seḧra û byaban
toyş bişo ne toy xeyme û xyaban
qeys şî we çoł, şî wewe xergah
medya we dima, mekerdiş nîgah
ce daẍ dûrîy bałay diłberş
bîmar bî beden we naz perwerş