گلستانی که خوانند آستان غوث گیلانش
درمدح غوث گیلانی
Li pirtûka:
Aš’ār-e Farsî-ye Şeyx Reza
Berhema:
Şêx Řezay Taɫebanî (1831-1910)
1 Xulek
1903 Dîtin
گلستانی که خوانند آستان غوث گیلانش
زده فیض مقدّس خیمه در صحن خیابانش
مطاف شیرمردان طریقت کعبه‌ی کویش
سر گردن فرازان حقیقت گوی میدانش
غلام کمترینش را لقب شد خواجه‌ی احرار
به قطب العارفین مشهور شد طفل دبستانش
«بهای نقشبندی» خوشەچین خرمن جودش
«شهاب سهروردی» کاسەلیس خوان احسانش
هزاران «شمس تبریزی» خراب باده‌ی عشقش
هزاران «پیر جامی» جرعه نوش بزم عرفانش
شهنشاهان طفیل و تاجداران طوق درگردن
خداوندان اسیر و شهریاران بند فرمانش
رضاNasnava edebî را همًّتی شهباز لاهوت آشیان یعنی
بیفکن استخوانی و سگ درگاه خود خوانش