semînî emîn hebû xełkî firqan bû...

«semînî emîn» hebû xełkî «firqan» bû, ewîş eçê bo beyanlu û bo naw şayî û hełpeřkê, kîjanî kiław lar kiław kilar heł’epeřn, semînîş dest egrê, dehoł û zûřna dête biredemî kabray zûřna jen, demî zûřnakey ekate asman, semîn nîw řupye derdênê û eyda be dehołkuteke ke bîka be şabaş, ełê: bêjim hî kêye? semîn ełê: bêje semînî emînî mîr miḧemed xanzey řojbeyanî furqanî. małyan ha le ban xanye firuqan!

kabray çaweş ełê: bigre bawe seg kute řupyeket ey pêçupluçe we min nîye û tiřêt!