ey ḧusnî ezel, da nefesê xot binwêne

Li pirtûka:
Dîwanî Wefayî
Berhema:
Wefayî (1844-1902)
 2 Xulek  774 Dîtin
ey ḧusnî ezel, da nefesê xot binwêne
awêneyî řûy xote diłî min meşkêne
kewtûme şikencî serî zulifit be temay řût
yarîm ke nekey çûm be telîsmatî xezêne
’alem hemû řengîne leber ’eksî cemałit
her řenge be řengêkî hezar řenge nwêne
çunke sebebî dewłetî xendey gułe baran
ey dîdih! heta hey bigrî, xwên biřjêne
çunke şerefî qurbî beqa wa le fenada
ey dił were ta zînduwe bî, xot bimrêne
sûtawe derûnim, were ey badî beharî
zîndûm kewe bênêkî le ẍunçey demî bêne
řabbire be daman û xeyabanî yexeyda
nextê le guł û sunbul û nesrîn bweşêne
mumkîn nîye lew çawe necatî diłî zarim
ew murẍe birîndare giriftarî şehêne
’eynî kerem û merḧemete herçî bifermûy
lutifit nîye carê be cwênim bidwêne
demkut: ke xetit bê diłî xom nademe çawit
nemzanî ke mey fesłî behar tobe şikêne
xoy dawete zulifit le dû la goşeyî ebrot
mîzan ke diłan hênde deba sûçî şehêne
fermûye: wefayîNasnava edebî be diłî toye wîsalim
qurban her eto û dił? were řoḧîş bistêne!