senay pêẍember
Li pirtûka:
Dîwanî Racî
Berhema:
Racî (1912-1969)
3 Xulek
226 Dîtin
duřřî hetîwî yekîyetî, hewa be deşt û şar eka
leser serî gyan û dił, qerarî ḧeq nîsar eka
gułêk le baẍî řûmetî hemû beheştî pêweye
çiłêk le mûyî şewketî, le nîştiman şikar eka
le mêrxuzar û agirî xelîle desteçîlekey
wełatî ’areb û ’ecem, piřî le newbehar eka
biłê: binaẍeyî hemû wicûd û jîne ta ebed
zeng û zirîngî berzîye, le ’alema dyar eka
cîhan penahî ademî, wecaxî gułşenî weten
le zeng û řafî cubre’îl serxoşî hoşyar eka
be nurî pakî kareba, gułopî xałî hîmmetî
le şûşe dařjawî dił delîlî aşkar eka
le piştî kurdewe, ke bû be piştîwanî ’arebî
sema be şêrî meẍrîb û, be askî tetar eka
be bîrî berz û ẍîretî, huner exate coşewe
le kangekanî karda, «bed û nebiř» bijar eka
sîmurxî qafî me’rîfet, ke nîşte text û tacewe
sema û zemîn û masîwa, be ’îşq bextyar eka
ḧidud û řesmî ḧîkmetî, ke xiste defterî wełam
xetmî defatîrî sed û bîst û çwar hezar eka
sibut û selbî ’edlî ew, bizane řîzegîre çon
ke řû ekate çakewe, pawanî îḧtîkar eka
le řojî negbet û ẍema, kîfaḧ û ’uşrete kewa
be weḧî û dest û mu’cîzey, wicûd îftîxar eka
ke destî pakî ’îzzetî, bixate karî bexşişa
baran û beḧir û mang û řoj, řû zerd û şermezar eka
kesê le řîzî hateder, çi kes be xoyî nagrê
bê şwênewar û derbeder, le satê set hewar eka
xizmî xerapî mekkeyî, ke çûne bîrî bê semer
bizane yarî ẍarî çon le dewrupşitî ẍar eka
faruqî ḧeq û zendeqe, legeł şehîdî xanedan
«’elî» eken be ḧeyder û, hewa be zulfeqqar eka
le karesatî hîcreta, medîne samî tê řija
be ews û xezrecî le řêy xudawe întîsar eka
weẍayî xendeq û uḧud, xetî ḧuneynî pê ebest
le sałî heştema «senem» le ke’beda fîrar eka
siruştî pakî îns û cin, le bîstinî ’ecîbî ḧeq
be nûrî baweř û huner, supasî kirdigar eka
penay hejar û bêkesan, ke řiştî hewrî řeḧmetî
xerape mest û mist eka û çake çengubar eka
le katî dad û sefweta, be řoj û şew ke cař eda
heta xułamî řeş leser minareda kebar eka
şemaylêkî wa yekem, le ’alemêkî nwê wu kon
gyan ekate bulbul û, newayî guł’uzar eka
şewêkî mat û bê hera, çuwe ḧuzurî lamekan
wełam û şertî pê dira, ke ’îsmet îxtyar eka
peroşî qewmî xoyetî, le tenginayî meḧşera
heta be qewmekanî tir, şefa’etî qetar eka
be xas û ’amewe senaxwanî dergeyî ewn
kêş û terazûy cudî ew, neku le înḧîsar eka
řetî beławu şe’weze û, řya û zułim û sîḧir eka
be qul e’uzuwan deway diłan û çawezar eka
le da’îrey edeb egate asmanî noyemîn
be coşî ’îşqewe serî le baweşî nîgar eka
ke têkełî sefaye ew, çi bakî em fenayeye?
eçê le pêşewe serey nifusî xoy jimar eka
ke bang ekate ummetî, ta fewc fewc û, tîp be tîp
le řêy necat û mujdewe, jyanî payedar eka
le ne’tî pakî muḧterem, jîkoNasnava edebî ke nagate lyamHisaba Ebcedê: 1912
be nîwe îltîfatî ew, lemêje întîzar eka