pêncixiştekî leser hełbestêkî «sûtaw», «mela miḧemmed emînî seqzî»
Li pirtûka:
Kilpey Derûn
Berhema:
Mela Ebdulrehmanî fatihî (1930-2002)
2 Xulek
413 Dîtin
hełdeřêjim tak û tenya xwênî geş, firmêskî sûr
bo ḧebîbî řû be xałim, dił desûtê wek tenûr
tuxuda çît kird le min ey diłberî gerdin bilûr
«mesḧefî řût pê nîşan dam ayeyî fîrqet le dûr
qid sidqit ḧîn qilit lîs fî al’işq alsirurErebî»
bonî ’etrî zulfî yarim, pexşî kird badî seba
daxekem řoyî, le des çû, şoxî piř mîhir û wefa
besyetî cewr û cefa, ey yarî bê şerit û beqa
«pêy nîşan dam derdî dûrî, ba bimênê bo ceza
axiz ḧitma bisarî ḧîn niḧya fî alqiburErebî»
çûme jêr barî xemit wek keştîyek, bê naxuda
yadî ew dû çawî bazit, qet le dił nabê cuda
boç be hîcran demkujî? kewtûme derkit wek geda
«ah û nałem detgirê ḧetmen le dîwanî xuda
yaḧbîbî la tiqulî ḧîn nicim’ fî alḧizurErebî»
tîrî ebroy da le cergim, sûr bû dił wek nîlufeř
’eskerî zułfî biław kird, piř bû deşt û beḧir û beř
şerte des hełnagirim lêt, ey gułî mayl be şeř
«wextê ’alem sef debestin bo ḧisyabî xêr û şeř
fî hina aşkiwa alî min bîdة kil alamurErebî»
heqte gałtem pê bikey to bew kewa gułnarewe
bew çiray şem’î cemał û, lamlî be gwarewe
řoj û şew nałe û herame, bew diłî xembarewe
«çon nekem şekwa le destit bem hemû azarewe
fî hwak zal ’în mabha zu’ û nurErebî»
bext û îqbałim nemawe û tac û text û şewketim
bêkes û yar û dyar û, bê ḧebîb û ’uşretim
goşeyî zîndane cêgem, dûr le xoşî û ’îzzetim
«to xerîkî bezim û badey, min dûçarî zîlletim
qid aḧat bî alhimum lîs ’îş sirurErebî»
ey gułim çi buwe, leser çî to diłim piř xem dekey
boçî men’î min le maç û çeşmeyî zemzem dekey
çawekem dûrî bese lutifit heta key kem dekey
«to dełêy tazebeharî, tazexunçey mem dekey
ca’nî alxirîf saqtitnî کاالزهûرErebî»
tîr û tanem lê mede, ey diłberî şîrîn witar
řoj û şew her nałeme, ey guł demî sîmîn’uzar
’aşiqî dû çawî meste, «fatîḧîNasnava edebî» dił piř le jar
qet nebû carê bipirsî to le «sûtawîKes» hejar!
ayn lik ’ihd alişbab mawfît balinzurErebî»