ti’zyenamh nuştin şîrîn be xisru dir bab wifat mirîm dixtir qîsir
Li pirtûka:
Şîrîn û Xusrew
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
3 Xulek
529 Dîtin
şeker řêzey řaz, şeker leb şîrîn
zerîf zumrey zułfan ’ebîrîn
fermaş debîrê danay ’îsa dem
mektûb merẍûb pey fewt miryem
be ’etir û ’ebîr xamey muşk bêz
binwîso we lay xusrew perwêz
bey destûr nwîşt danay dił pesend
suxen kerd be nam xudawend peywend
be nam ew kes wesfiş ta meḧşer
nimeyo ne zebit xamey bo ’enber
bê manî’ ne dewr qehir qezaşen
mikşo er mazo herçî řezaşen
xarîcen ne ḧed îḧsa sîfatiş
musteẍnî ce wesif wasîfen zatiş
be şahîy wêşan ḧîşmet penahan
nenazan, ewen padşay şahan
ce lay zat ew gişt şehryaran
yendey gurbeyê wicûd nedaran
eskender çend sał cîhangîrî kerd
axir ce destiş sikenderî werd
şahan mazî û muzarî’ ce laş
kemter ce zerřiřen, bełke hem xaşxaş
xuday keremdar bînay kar sazen
şay «’ezîm alqedirErebî» bendenewazen
ewende řeḧîmen ew şay bê şerîk
hîç kes nimazo ne xemda xerîk
ga řaḧet mido be însan, ga řenc
gahê muflîsî, ga esbab genc
bey tewren destûr gerdûn keç gerd
řwê mibexşo dirû, řwê derd
danşimend ewen bisazo her car
gahê çenî guł, gahê çenî xar
îse keyxusrew be feřiř şahî
be wesîley feził zat îlahî
ne pay hefit ewreng fełek ta afaq
xaster ne şahan yawnan şeş taq
cîhandar ceyş qulzum xuroşen
badey yaqûtî cam zeř noşen
«اەلحەمد lilhErebî» danş efzûnen
aga ce kirdey kar gerdûnen
mizano ke zał dinya dû řengen
ḧełwaş ga şeker, gahê şirengen
ney sendel seray gişt kar me’kûsî
gahê matemen, ga ga ’urûsî
însan sersexten mest na huşyar
mibo goşmałş ta bibo bêdar
emanet ferzen şay dara řeqem
dił řewşen çun cam cîhan nimay cem
meřencan to tebi’ humayûn be řenc
ew senem gencen, xaken cagey genc
xo şa guł baxçeş şukir nesfiten
her gułen we ban gułda şikfiten
perê guł ewsa xem bigîr ne dił
ne baẍçetda guł nebo ḧasił
pey ew ’ecûzey şûm naşnext
maçan kerenit terk tac û text
ḧeyfen pey ew şûm daym şeřcoyê
bê demax bibo keyxusrew xûyê
be şad mey binoş, wêt meder be xem
kone zenbîlê ne beẍeda bo kem
şa er zerûren be kone qełtax
qełtax qat nîyen hîç nekêşo ax
qezat legyanim şay nezer bazan
ba zencîr û qeyd řêzey qend řazan
zułf dêz nebo ba sosenî bo
er řojî nebo, ba ermenî bo
’eyben mey binoş, goş be saz bider
wêt muzeyyen ger be zeřřîn kemer
er mwî bîlla be ’îsay meryem
nimegnot henîç to be mirîhim çem
baz hem şurû’ ker, be şerab werden
kes çenî merde hergîz nemerden
kesê ke çun to dewłet yarş bo
sêsed peristar ne ser karş bo
pey yarê be ’îşq xuda çun miryem
er ebleh nebo ew mekêşo xem
sełaḧ her êden şay dewran muddet
henîç nepoşo berg azyet
er miryem berşî ne dewłetxane
her xusrew weş bo ta dêr zemane
bibexşem teqsîr, gustaxî kerdim
zatit be bêçûn yekta siperdim