nişsitin xisru dubarh bir tixt şahî û ti’mîr wilayt kirdin û ẍim şîrîn xurdin
Li pirtûka:
Şîrîn û Xusrew
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
4 Xulek
466 Dîtin
exterşinasan danay diłpezîr
esḧab nicûm eristû nezîr
çun qers qemer, çun danay yaqût
xêza û şî ne burc feř’engêz ḧût
ce nûrş zuhre û sitarey bercîs
bexşa şewq ce ferq - - - - -Teksta ne aşkira
’etarîd ce xet cewazî bê dirîx
ce ewweł kerdiş temaşay mîřřîx
axir çun mang nîşt ne burc mahî
perwêz nîşt ne text feřbexiş şahî
her teref şahan dewr zemane
jendin be namş kûs şahane
ce şerq ta be ẍerb, ce meh ta mahî
qebûłş kerdin be padşahî
çum memleket girt nîzam be namş
wêney eskender sengî bî samş
text te’mîr kerd ne řûy ’ersey xak
berzeter ce payey perwîn eflak
çenî daney lał lûlûy cîhan tab
midrewşa xaster ce qurs aftab
ce nexiş nigîn se’adetmendiş
ce ’edił û ce dad dana pesendiş
kaffey xełq şanaz farîẍî jenden
xutbey xusrewî be namş wendin
wextê feřřux bî be ew text û tac
baz ẍemzey şîrîn amaş be tarac
germîy sefray ’eşq ew mawe qesb poş
meẍiz taqetiş hem awerd be coş
be ẍeyr ce şîrîn řiştey îlahî
bêzar bî ce tac ce text şahî
ce şerim meryem şay perî peyker
’efîfey dewran, kinaçey qeyser
megřya çun şem her sub ta êwar
derd wêş be kes nimekerd îzhar
er des nay zeřřîn xusrewî mijend
şimşêr ne řûy hewr be merdî mişend
ce dûrî şîrîn derdiş bîkarî
bêzarî mwast ce şehryarî
ce zayqeş cam badey bo sunbuł
beter bî ce jar kuşnidey qatił
neẍmey saz û çeng çengî xuş aheng
çiman ne řîşey cergiş must çeng
ga ga çun neẍmey naqûs minała
ga ga çun xestey zamdar milała
ga mwat be dił perê gumřahî
’aşiqî xasen ya padşahî
’aşiqî û şahî hey diłey piř xem
pey kes ne dewran nimedran we hem
bełê pey şîrîn şahîm bê zewqen
ce lam tac û text cun parçey tewqen
er bidan be min be danay dawer
her tay ce zułf şîrîn diłber
mûyerûn ce text padşahîy wêm
ba bikeran men’, xirab waçan pêm
be wesif şîrîn şay kemer lałan
mişî be famda, mikerd xeyałan
mwat kon şîrîn bała tûł ney
her şew ce leban pêm binoşo mey
nimez kon ew bezim bîsat řengîn
kon ew xał xasan cam cem cemîn
şewan çenîşan şerbet mwerdim
ta sub çenîşan bazî mikerdim
kon ew swarî û ew sefa û ew seyr
ew şikar gor, ahûy weḧiş û teyr
ew çewgan bazîy řendan zułf şoř
ew şîxey şahên, ew neçîr poř
wey min hamřazîy ew sosen xałan
ya lêm bî be xaw wiyerdey sałan
îse er sed tac şehryarîmen
min her pey şîrîn şîn û zarîmen
cey gişt nazaran zułf bo ’ebîrîn
kes dyar nyen be wêney şîrîn
şełła kes çun min meynetbar nebo
bê yar û bê dos bê diłdar nebo
şehenşa bey tewr xeyałan mikerd
peywest mikêşa henasan serd
axir wat be wêş wesker xeyałan
wes be pûç şadîy wêt der be tałan
herkes ney dinya dewr be kamşen
çun cemşîd cem mey ne camşen
herta ke zînden yar çenîş yaren
peyş mibo be guł er sed ke xaren
xo bê dewłet nît dêwaney kem fam
ce ’ersey dewran neyawî be kam
pey çêş? bê dewłet daym xwar mibo
dosiş er seden lêş bêzar mibo
îse to şukir dewłet řamten
kam řewanîy dûr be kamten
da bwaçe pêm dewłet çun mibo
erê bê mirwet ce şahî ew ko
çun bey tewr dewłet ambarten
sitaret se’den, fełek yarten
axir migêło dewran be kamit
şîrîn hem dîsan migno be damit
şehenşa bey tewr wêş da dełałet
demê sakin bî gîłya ce ḧałet
pêka be îxlas bewr behmen řeng
be«ḧebil almetînErebî» sebir û taqet çeng
fermaş her be sebir xatir mibo şad
firê kes be sebir yawan be mirad