ولە
لە کتێبی:
دیوانی ئەحمەد بەگی کۆماسی
بەرهەمی:
ئەحمەد بەگی کۆماسی (1795-1877)
1 خولەک
885 بینین
خاڵۆ! مەنزڵ چی سەرکەردەکەی دەرد
تەمام بە تۆ بێ ئاخ یەچێشت کەرد
وەختێ بەو گەردەن سیم سافەوە
چون وەش غەزاڵان و بۆی نافەوە
دەورمدا نەپێچ ئەو کاو ئەوبەردە
بۆ پەخشانیش بێ ئەی هەرد بەوهەردە
ئەو بۆ جەو تەرەف سۆب نەسیم ماوەرد
هەردەم جە دووریش زام سارێش مەکەرد
خەیلێ دێرت کەرد ئافەرین چەپ گەرد
بەو بۆ دڵ شاد بیم ئەوچیت لابەرد
ئیسە ئەو گەنجە، بەو لارەو لەنجە
ڕەنجە کەرد پەنجە، شی پەری «پەنجە»
ئەی خوا: سا تەن، وەی زام خەریکی
دیدار وەی دووری، مەرگ وەی نزیکی
ئەو لای کێ بەروون ئەی ڕاوتەدبیرە؟!
ئاخ! جەی تەدبیرە، داخ! جەوتەقدیرە
خەیر، مەینەت زەدەی جە گیان هەراسان
بەختە سیاکەی وێش زووتەر ناسان
فانی بێ ئەو هەم جە دووری دڵبەر
نەک جارێ، سەد جار «الله اكبرعەرەبی»