وەرگێران
شاه تهران طلب مجامعت از زنش کرد در حالت حیض. زنش بدین شعر عذر خواست و گفت:
لە کتێبی:
دیوانی عاسی
بەرهەمی:
مەلا مستەفای عاسی (1885-1975)
1 خولەک
630 بینین
شابانوو:
بۆ ئومێدی گوڵ چنینم بگرە تۆ سەبر و قەرار
وا لە گوڵ ئەتکێ بە دائیم تک بە تک ئاوی هەنار
وەڵامی شاهـ:
خۆشەویستم بۆم مەهێنە ئیعتیزار
شێری شەڕکەر خوێن دەخوا وەختی شکار