şerabû ’eşqu to
Li pirtûka:
Dîwanî Seydî
Berhema:
Sed (1785-1849)
3 Xulek
689 Dîtin
şerabû ’eşqu to saf û zełała
be lezet weş binoşay, tundu tała
medîneş pey kesê to dił newazî
bebê mînet ce muḧtacî swała
mebo mestî ebed herk s menoşoş
ke saqî padşahî zwalcelalErebîa
kesêwen a kese, lêwen be «zahir»
be «batîn» ’aqił û saḧêb kemała
ne fikirş hen celaw mułkî, ne małî
niho bakiş ce furzendu ’eyała
niho «mu’cîb» niho bendey řya kar
ne meqsûdiş be dunya genc û mała
be taqî ane pîren gêre destiş
niho pîrî wiyerdey mah û sała
dirêẍ çî kişt û dunyay ême hergîz
şikartêw pey qyametman nekała
de yaran wer bideymê des ce dunyay
nebîmê şad peneş, şadîş betała
eger sed sał çeneş menmê be diłşad
çeneş ta ser meneyman pey meḧała
hezar camê ce şerbet er binoşmê
ce axir jaru mergîman qetała
be nagah baxewan mebřo be têẍman
nyen řeḧimş, ce yawan û ce kała
weneş ferzen bişo pî karwane
eger «bûcehil»enû, wer ho «bîlal»a
zeřêwman serḧîsaben, xak we serman
ne poşak û ne wardeyma ḧełała
werînan ewlyay dił pak bênê
ce dił pakan wiyerdey karsała
ce řow mêşer webê perwameşanê
welay «cennet», çenî perwaz bała
ce «ḧilّ» û «sundus» û «aystebreq»yişan
xełatî xas mepoşanê we bała
pey ême muşkîłen, barma girana
xetawu me’syet, zułim û webała
dirazu dûr seferman ha newerda
ne toşey řa, ne poşak û ne pała
ce penca astan řagîr menîşan
ewan çême mepersanê hewała
ce her yagêw cwabşa weş nedeymê
«teweqّwif»man hezarê peř be sała
ce dîwan û sebay sa çêş bikermê
neba daman be destî çep qebała
kerîma, ẍafîr alzّenbErebîa, ře’ûfa
řeḧîma, bê şerîka, bê zewała
be lutfî to qewî umêdmanen
nebîmê qehru to, diłman zuxała
umêdman hen penaman dey ce dozex
nek ême ḧoru cennetman xeyała
îlahî tobey îxlasman qibuł key
qibuł toban ce ’usyan çî binała
yeqîn «îynّy leẍefّەارٌ lîmenْ tabeErebî»
perê bexşayîman şahêd be ḧała
şefa’et xway gunahkaran «muḧemmed»
ke saḧêb ’îzzet û cah û celala
meger tobî tika kar «ya muḧemّed»
wegerna řustigarîman meḧała
xudawenda be firyaw seydîNasnava edebî yawî
ce wextêwne ke menził tîre çała