من که در گوشه کاشانه دلی خوش دارم
Li pirtûka:
Diwan-e Wefayî
Berhema:
Wefayî (1844-1902)
1 Xulek
546 Dîtin
من که در گوشه کاشانه دلی خوش دارم
پادشاهم دل خویش از چه مشوش دارم
یک طرف نغمه‌ی نی، یک طرف آوازه‌ی دف
یک طرف دیده به روی بت شیرین دارم
خلوت دل به خیال رخ و زلف دلبر
همچو بتخانه‌ی چین جای منقش دارم
داغم از حلقه زلف تو به رویت شب و روز
که نسوزم چه کنم؟ نعل در آتش دارم
مطرب خوش نفس و ساقی گلرخ می ناب
چشم بد دور، عجب مجلس بی غش دارم
بنده‌ی سرو وفادار، منم در عالم
چه کنم جان وفا، روح وفاکش دارم
هر کجا پای «وفاییNasnava edebî» است سر آن جا بنهم
اینقدر مردم دیوانه نیم، هش دارم