milaqat ḧizirit adim ba ḧwa dir kuh ’irfat bih mîl ḧizirit ’izit
Li pirtûka:
Rewzetul Sefa
Berhema:
Mîrza Ebdilqadirê Paweyî (1850-1910)
2 Xulek
491 Dîtin
ḧwa çûn zûter adem dî we çem
yekser da we bad koy xerman xem
ne penay yek ko, xas wêş penhan kerd
pey amay adem wêş we nezan kerd
esrînan çem, mała we desmał
tekna toz xem çetir ziłf û xał
watiş ba adem gêła bo pey min
min negêła bûn êđ xasen pey jin
xas êđen ba min, we bê bak wano
cey dima qeđirim xaster mezano
adem dya, dîş yek ḧewa řengê
tekyegaş wisten ne penay sengê
nezdîk bî weneş, ḧewa şinasa
carê ce şadî xeylê tewasa
ta ama we hoş persa eḧwałş
bosa peřey guł leban lałş
dest kerd ne gerden ałay bêgerdiş
mała ne dîde şemamey zerdiş
mey ce pyałey le’il yek werdin
şukiraney bê ḧed kirdigar kerdin
naga cibre’îl peyđa bî cew dem
mujdey řêsalet awerd pey adem
ḧeq ferma çûn ew sabir bî cew derd
bexşam gunahiş tobem qebûł kerd
ewladiş temam ce lam meqebûłen
seđ û bîst û çwar hezar řesûłen
muḧemmed xatem enbyahanen
xak pak paş tac şahanen
ḧebîb meḧbûb danay daweren
şefî’ dîwan «yum alimḧişirErebî»en
her ce řoy ezeł, xulqyan ce nûr
bełam ce axir, mekero zihûr
çûnke pêẍember axir zemanen
ba’ês îcad kewn û mekanen
esiłş ce nûren, nesił to mebo
’alem wêney ka, ew çûn ko mebo
eḧmed, meḧmûden êsim û meqamş
ce lay nam min nwîsyan namş
bełê ya adem! bwaçûn pêtan
meşẍûł bin we kar zêndegî wêtan
danay xefîyat, şay kerem bê şo
dewr dinyay dûn gişt bexşan we to
bextit bułenden, textit amaden
xuđa hezar sał ’umirit pê daden
emir daweren min û to we hem
binyerîn bînay ke’bey mu’ezzem
sa adem çenî şay «ruḧ al’emînErebî»
qedem awerdin we yesrêb zemîn