ẍizil xwandin barbid az ziban xisru
Li pirtûka:
Şîrîn û Xusrew
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
2 Xulek
377 Dîtin
barbud horgirt berbet be awaz
bey tewr be aheng «’îraqî» û «ḧîcaz»
wat: erê hey şem’ şeb efroz min
şabaz şeş dang neçîr doz min
er têẍ ẍemzet lîm mestano ser
emcar ce emirit nimeşûn we ber
serê be îxlas pak ne řat nebo
çemê tûtyaş xak pat nebo
ew ser sernîgûn, ce ten kinyabo
ew çem nabînay her dû dinya bo
be řas min hey şox cer’ey şerbet noş
zeḧḧak piř zor, muşkîn mar be doş
herçend ke koşam mer berşî ne dił
bernîşt axir fêşter bîm xicił
îse peşîman kogay xem be kom
peşêwter ce zułf piř peşêw tom
er mişûn be şam, er be xurasan
nimebo ce to diłim herasan
cewsawe keftim min ce bałat dûr
bînayî dîdem têş nemenden nûr
sewgend be zułifit zamim xeterin
ce dêr dîtnî to merden weşteren
er bignîm wedes şeker řêzey řaz
şox şîrîn řeng nazk ẍemze û naz
text xusrewîm yagey nazten
tac û tomarim payndazten
sa çun ce řay lutif bizurgî kerdî
derdiser kêşay qedem awerdî
to çun şa, min çun bendey bê nyaz
ba be pa bost bibûn serfiraz
ta key bwînî ey bar lêwim
ey ḧał xestey temam peşêwim
êd wat û kêşa be wêney qeqnes
ahê ahîrîn ce perdey nefes
cew ahe derûn şîrîn diłber
giř send çûn şołey na’îrey seqer