از سر زلف تو ما را گله بسیار است
From the Book:
Dîwanî Zarî
By:
Zari (1905-1982)
1 minutes
386 views
از سر زلف تو ما را گله بسیار است
که برای دیگران مشک و مرا چون مار است
با توأم ار به جهنم بفرستند چه باک
بی تو گلهای بهشتم به نظر چون خار است
طالع کج اگرم از حرمت دور انداخت
روی بنمای که دل ملتمس دیدار است
عشق ورز و سخن از شیوه لیلا فرما
به حقیقت ز همه کار بِه آن گفتار است
کام دل گر طلبی بر در میخانه نشین
که گدایان درش جمله فریدون وار است
بیخودی خواه که با خود به نگاری نرسی
ساقیا خیز و بده باده که دل هوشیار است
خضر فرخنده اگر رهبری دل نکند
وای بر وی که گرفتار هزار آزار است
«ارنیArabic» گوی و به میدان محبت بخرام
به دلت ذره‌ای گر بستگی دلدار است
گَرد این تفرقه از دل چو بشویی بینی
همه ذرات جهان آیینه آن یار است
در شفاخانه عشق این دل ماتم‌زده‌ام
عشوه‌ای خواست ز ساقی که بسی بیمار است
«زاریPen name» از درد جفای تو ننالد، چون شاه
در ملک خود آنچه بکند مختار است