tibaq

yekem: «tibaq»e ke birîtîye le kokirdinewey dû witey wa ke le me’na û kakłida «muteqabîl» wate beranberî yek bin, bem me’na ke muxalîfî yek bin û munasbî yekîş bin wate pêwend lenêwan me’nayanda bibê wek «mang» û «řoj», ya «zanîn» û «nezanîn», ca îtir ew dû witeye îsim bin ya fî’il ya ḧerf, ya cyawaz bin wate le corê bin ya dû cor, îtir herdûkyan naw bin ya kirdewe ya pêwend, yaxud cya bin le yek û yekêkyan naw bê û ewyan kirdewe bê, wek ewe ke xuday mîhreban le qur’anî pîrozda fermûyetî: «alşّemْsu ûەالْqemeru bîḧusْبەانٍ ûەالنّecْmu ûەالشّeceru yesْجûدەانیArabic». herweha fermûyetî: «ئەەûەمەن کەانە meyْtًa فەئەەحْyeyْنەاهûArabic».

wêney emane le zimanî xoyşimana wekû em çend beyte şî’rey «namî»: