به من روزی نماید سر و سیم اندام مهر و رو
From the Book:
Aš’ār-e Farsî-ye Maḧwî
By:
Mahwi (1836-1906)
1 minutes
950 views
به من روزی نماید سر و سیم اندام مهر و رو
که جانم در سراغ تن چو قمری بر زند کوکو
ز سیر سرو جوی باغ بس کن ای تذرو جان
برخ از اشک یک جوی کش و یک سرو دل‌جو جو
نسیم این صبحدم باشد حیات‌افزا تو می‌گویی
ز زلف عنبرینی هست با این بار خوشبو بو
بدین ما بهشت اصل نبود جز بهشت وصل
بدل حاشا بخواهم حور و جنت خواهم از تو تو
بگوش هوش این«قوا أنفس» از مرغ سحر بشنو
خروس عرش بر فوج ملک هم می‌زند قوقو
نگردی تا چو قطره محو در دریای عشق دوست
محال است اتحادت تا ابد یک یک بود دو دو
به یک جلوه نمودی واله و دیوانه محویPen name را
روا باشد نمایی گر بوی باز ای پری رو، رو