bisim alilh alirḧimin alirḧîm
Li pirtûka:
Şîrîn û Xusrew
Berhema:
Xanayê Qubadî (1704-1778)
4 Xulek
1147 Dîtin
be nam ew kes şîrîn ermen
peyda kerd, ferhad peyş bî be koken
her sub ta êwar ne pay bêstûn
teqqey qołingiş yawa be gerdûn
neřaş çendîn cewr, çend cefa berdiş
axir be nakam erwa siperdiş
«ti’alîٰErebî» ce sun’ perwerdigarîş
ce kar şîrîn şîrîn kirdarîş
saqîy teqdîrş be şîşey lebřêz
gerden be şerab ’eşq şor’engêz
pey nezerbazan ce ’ersey zemîn
arast bîsatê be zewq şîrîn
minoşan pêşan peyapey peywest
beterter ce qeys ferhad mwan mest
aferîn ce zat bexşendey bexşan
çi xas be xasan xas pê mibexşan
se’î sed sałey şêxan kamił
bih nîm nîgahê mikeran batił
eger řeza bo sofyan saf
mawero be des bê diro û gezaf
bew destûr kerden şîrîn şêweşan
sed kes çon ferhad byen lêweşan
wisten ne ’ałem şor ’eşqişan
her cefa û cewrin daym meşqişan
dîdey mestişan ne řûy ’ersey dewr
řişten bey surmey nezaket bey tewr
şerabê bey tewr xanay meynetbar
ce meyxaney ’eşq xaney meynetbar
cih lutif û îḧsan şehryarîy wêş
minoşa badey xoş gewarîy wêş
derḧał ce şadî mest mibo serşar
mawero be řeqis xamey ’enberbar
ta ke bwazo ce meḧşer şefaş
nederan be nar cehennem sizaş
***
yaran nimez kon mîşkîn xameyê
kon qełem be des, bo şanameyê
ce meddaḧîy zat şay «xeyralbeşerErebî»
şefaxway ummet řoy deşt meḧşer
çun şapûr çîn neqiş ’enberîn
şîrînter ce xał bo mîşk şîrîn
bikêşon be naz aro be zerûr
ce sewad mîşk, ce lewḧ kafûr
me’lûm bo celay řehřewan dîn
’ulemay ummet «fexral’alemînErebî»
her kes çun xusrew teb’iş lał poşen
ce meyxaney pîr muẍan mey noşen
îsa herkesê gewher firoşen
ce wesił şîrîn wêş şerbet noşin
ga çun nîzamî, ga çun mewlewî
ga wêney xusrew, şu’eray dehlewî
mikero ce wesif «xeyralmirselînErebî»
mîxlat piř mîşk xeta xet çîn
be şinoy nesîm xamey bo sunbuł
mişkawo ẍunçey te’rîqiş çun guł
ce wenewşey wesif zat ew serwer
mikero piř ’etir ’ersey hefit kîşwer
pey çêş? ew řesûl qureyşî leqeb
xetîb serxêł xutebay ’ereb
ke’bey mu’ezem ’ersey afaqen
heşt beheşt be dîn dîdeş muştaqen
cê werter girten ’esay musewî
we gêsûş î’caz zanay me’newî
«leylة almî’racErebî» ew «qirةal’eynErebî»
kerd be tac ’erş mu’ezrem ne’lîn
şemîm gułzar şer’iş bê xîlaf
mu’eter kerden ce qaf ta be qaf
çun tenteney tepił şahan cem terz
seday daru gîr ne ’ałem bî berz
ne’retey «lewlakErebî» şerefnamey ew
berzen çun seday kûs keyxesrew
’ezîzen be nes «li’mirkErebî» zatiş
nimeyo be wesif qełem sîfatiş
xana be sergerd berz payeş bo
be fîday řewzey fełek sayeş bo
’eřz wesif zat «xetim al’enbyaErebî»
ta be înqîraz ey dewr dinya
nimeyo ne zebit xamey xoş teqrîr
pey çêş? ke zatiş nedaro nezîr
îse toyç herdem şu’eray dił pesend
suxen senc, nezim şîrînter ce qend
ce şerbet xaney mediḧ ew serwer
tûtîy xamey wêt şeker suxen ker
ba celay şî’irit şî’irit şîrîn řewneq bo
çun du’ay xasan meqbuł ḧeq bo
’ezîzalqedirErebîê ew çun nîzamî
biperso te’rêx ey namey namî
«ẍeyn» û «qaf» û «nûn», «cêm» kero ḧîsab
lêş mibo řewşen çun qurs aftab