le awayî beyanlu şayî ebê dengî gelê...

le awayî «beyanlu» şayî ebê dengî gelê la eken, zûřnajen û dehołkutî ew naweş eřon, xot eyzanî le katî hełpeřkêda kabray zûřnajen le katêka ke yekê şabaş eka, limozî bo berz ekatewe û demî zûřnakey ekate asman û boy equqênê, dehołderekeş ewendey tir germî eka. ew lay beyanlu wiłatî nizîkî furqaneş şêwe qisekirdinêkî cyawazin heye lewanî tir, zûřnajenêkî ew wiłatî «gêj»e eçê bedem şayyewe, ewa hełpeřkêş germe.

«semînî emîn» hebû, xełkî qurqan bû, ewîş eçê bo beyanlû bo naw şayî û hełpeřkê. kîjanî kiławlar, kiławlar heł’epeřn. semînîş dest egrê. dehoł û zořna dête berdemî kabray. zořnajen demî zořnakey ekate asman. semîn nîw řupye derdênê û eyda be dehoł kuteke ke bîka be şabaş. ełê: «bûşim hî kêye?» semîn ełê: «bêje semînî emînî mîrey miḧemed xanzey řojbeyanî furqanî małyan ha le ban xanyefurqan». kabray çaweş ełê: «bigre bawe seg! kute řupyekit, ey pîç û pilûce we min nyewtirêt».