دیباچه
بر ارباب خرد و دانش و اصحاب ذکا و بینش پوشیده نیست که عمده‌ی ترقیاتی که در عالم علوم و ادبیات حاصل شده از توجه و حمایت سلاطین و پادشاهان عظیم الشأن بوده است. علی هذا بدون معاونت ایشان ترقی کامل در علوم و تمدن ملل خالی از اشکال نیست.
بنده‌ی درگاه آسمان جاه اوسکار مان که در سنه ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۳ بر حسب امر و اراده بندگان اعلی حضرت امپراطور دولت ابدمدت آلمان برای تحقیق السنه که در افواه طوایف مختلفه‌ی ممالک محروسه‌ی ایران هنوز معمول و مصطلح است و ربط کامل به السنه قدیمی از قبیل فرس قدیم و پهلوی دارد که در ایام پیشدادیان و ساسانیان زبان اهالی مملکت بود، به ولایات آن مملکت سفر کرده و پس از انجام ماموریت، نتیجه‌ی اطلاعات خود را به عرض برساند و در تمام این مدت دو سال و نیم مسافرت در ظل حمایت بندگان اعلی حضرت مظفرالدین شاه قاجار شاهنشاه ممالک محروسه‌ی ایران خلدالله مملکه و سلطنه و همراهی و معاونت ولات و حکام ذوی الاحتشام در کمال امنیت و آسایش با فراغ خاطر در میان طوایف و عشایر اکراد و الوار توقف نموده و برای امتثال امر امپراتوری و خدمت به عالم علوم تاریخ و اشتقاق السنه (linguistique) خوشبختانه به انجام این خدمت مقدس موفق گردید.
چون مقصود این مأموریت حاصل نشده است مگر به توجه اعلی‌حضرت شاهنشاه ممالک محروسه‌ی ایران، لهذا نتیجه‌ی تحقیقات خود را به شکل یک کتاب مدون به زیور طبع آراسته آن را به نام نامی آن پادشاه جم جاه مزین و موسوم به تحفه مظفریه داشت.
از مطالعه کنندگان عظام مستدعی است که نواقص و معایب این تالیف را به نظر عفو ملاحظه فرمایند.